Lenie

“Lenie is minder snel dan Tammo”
~ Kapitein Overduidelijk over Lenie

“Leen van Frisia..”
~ Irritante !@$#% reclame over Lenie

Lenie is de Wubboïstische godin van de zee. Lenie was de eerste Groningse die kon zwemmen en is de enige die het ooit gelukt is met een eenmansteam een potje Waterpolo met haaien te winnen. Lenie wordt ook wel eens leviathan genoemd door de christenen, wat dus betekent dat christenen naast jodendom ook in het Wubboïsme geloven.

Lenies wereldreizen[bewerken]

Een middeleeuws portret van Lenie

Lenie heeft als doel van haar bestaan het bewaken van de zee. De hele zee vond ze wat veel, daarom heeft ze maar een peloton bewakers ingehuurd om dat vervelende werkje voor haar op te knappen. Lenie wilde van het leven genieten en besloot de wijde wereld in te trekken. Tijdens haar tochten heeft Lenie ongelofelijke dingen meegemaakt, luister en huiver!

De draak van de Noordpool[bewerken]

Op haar eerste reis zwom Lenie naar de Noordpool om de draak van de noordpool een bezoekje te brengen. Dit heeft ze nooit gedaan omdat de draak een hekel aan visite heeft. Dus ging Lenie maar op bezoek bij haar oude vriend Poseidon. Toen ze bij het huis van Poseidon aankwam en binnenkwam (aangezien ze toch de sleutels had) kwam zij erachter - tot haar grootste vrees - dat Poseidon niet thuis was en zijn tv defect was. Geschrokken begon Lenie het hele huis te doorzoeken naar aanwijzingen voor de verdwijning van haar oude maat. Na een paar uur zoeken vond ze ergens in het riool tussen de poep en pies een briefje met de tekst:

Lenie, als je die ouwe Jood van je nog terug wil zien moet je iets voor me doen. (de volgende zin was niet leesbaar door de uitwerpselen) Ik wil van jou een dikke patserige BMW, die ook een mooie motor heeft, een medicijn tegen de Gele Griep, een doos bonbons, een gloeilamp en kaartjes voor het concert van The Rolling Stones. Alvast bedankt, (je andere ouwe Jood), Al Gore.

Dit is voor een god als Lenie natuurlijk niet veel. Binnen een minuut had Lenie alle goodies bemachtigd en klopte aan bij Al Gore. Al deed open en vroeg aan Lenie of ze alle spullen voor hem had verzameld, en dat had ze ook. Al Gore was blij met zijn cadeautjes en Lenie was blij dat ze Poseidon weer kon zien. Het drietal speelde die avond nog een paar potjes bridge en daarna doken Lenie en Poseidon samen het bed in.

De moraal van dit verhaal is: Doe gewoon wat mensen je vragen, daar wordt iedereen blij van!

De ark van Julu en Natsuko[bewerken]

Op haar tweede reis zwom Lenie naar Azië om een paar goede loempia's te halen. Op haar weg stuitte ze op een verdwaald roeibootje. Omdat dit meestal betekent dat mensen in levensgevaar zijn en hulp nodig hebben zwom Lenie maar gauw weer de andere kant op omdat ze geen zin had om levens te redden. Een paar dagen later kwam ze weer hetzelfde bootje tegen. Dit keer besloot ze de bemanning maar wel te helpen. Als je in de oceaan twee keer in een paar dagen hetzelfde verdwaalde roeibootje tegenkomt zal het de wil van Oppergod Wubbo wel zijn. Lenie keek wie er in de boot zat: een Afrikaanse Neger en een Japanse. Lenie werd nieuwsgierig van dit uitzonderlijke duo, dus vroeg ze aan de bemanning van het bootje wat ze daar in godsnaam aan het doen waren. Het antwoord was: Wij zijn een stelletje, Julu en Natsuko genaamd. Wij zijn op weg van Japan naar Frankrijk om een nieuw leven met elkaar op te bouwen. In Japan mochten we niet samen leven, en we zijn onze kameraden kwijt geraakt. Die gingen de andere kant op om met het Japanse leger te knokken. Lenie wist hier wel raad mee en belde haar vriend Carl op om even door te geven dat de Japanners de oorlog van de Fransen moesten verliezen. Ook gaf hij het stelletje een landbouw-tractor om een nieuw land te bouwen. En dat deden ze ook; het stelletje bouwde tezamen Japan-Frankrijk om er te leven en lief te hebben. De andere negers en Japanse vrouwtjes kwamen ook op het nieuwe land wonen na het winnen van de oorlog. Alles verliep goed. Lenie had ondertussen allang de loempia's waar ze naar op zoek was. Helaas smaakten die dingen niet.

De moraal van dit verhaal is: Loempia's zijn smerig.

Lenie en de Greenpies-monsters[bewerken]

Carl had al zijn kracht nodig om het leger van Greenpies te verslaan

Op haar derde reis had Lenie zin om eens flink te knokken. Okke begon zich namelijk aardig eenzaam te voelen in de onderwereld en had wat mensen nodig om te zeiken. Lenie ging daarom achter een paar Greenpies-schepen aan omdat ze weer eens walvisjagers aan het treiteren waren. Lenie heeft namelijk een teringhekel aan walvissen omdat ze volgens haar verschrikkelijk stinken. Vechten tegen Greenpies is echter een gewaagde onderneming. Greenpies beschikt namelijk over kernwapens. Deze hebben ze in de Tweede Wereldoorlog al eens tegen de Japanezen gebruikt. Het Amerikaanse leger werd ten onrechte van deze misdaad beschuldigd. Lenie kende maar één iemand die de inslag van een kernbom zou kunnen overleven: Carl, de god van de oorlog. Dus Lenie gaf Carl voor de tweede keer een telefoontje om te vragen of hij zin had om iets voor haar te doen. Carl ging ermee akkoord en hij kreeg bovendien ook nog hulp van Balkenendeman. Het duo besloot dat er geen onschuldige mensen in de strijd mochten sterven. Dus gingen ze ergens in het midden van de Grote Oceaan een zeehond neuken om het groene vredesfront te provoceren. En het werkte, van alle kanten kwamen de groene piraten met slagschepen aanzetten en ze bekogelden het heldenduo met atoombommen. Helaas voor Greenpies waren de bommen niet dodelijk voor Carl en Balkenendeman, sterker nog: de radioactieve straling had ze alleen maar sterker gemaakt. Het onsterfelijke duo pakte hun bokshandschoenen erbij en begon op de slagschepen in elkaar te slaan. Lenie keek vrolijk toe hoe de twee haar vuile werkt opknapten.